Jezioro Słupeckie. Grodzisko pierścieniowate
Jezioro Słupeckie o powierzchni ponad 258 ha jest sztucznym jeziorem zaporowym. Powstało pod koniec 1955 r., kiedy to obszar po rynnie polodowcowej został wypełniony spiętrzonymi wodami rzeczki Meszny wypływającej z Jeziora Powidzkiego. Jest miejscem rekreacji, wędkarstwa i sportów wodnych nie tylko dla mieszkańców Słupcy. Pierścień, widoczny z brzegu jeziora, stanowi pozostałość grodziska z okresu kultury łużyckiej, z okresu halsztackiego wczesnej epoki żelaza (750-400 pne).Wraz z otwartą osadą na brzegu jeziora i groblą – drogą łączącą osadę z grodem – stanowi najlepiej udokumentowany i przebadany przez archeologów z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu w latach 1953-55 zespół osadniczy kultury łużyckiej porównywalny do założenia w Biskupinie. Nazywany jest popularnie także „kopcem szwedzkim”. Nazwa odnosi się do wydarzeń z czasów potopu szwedzkiego (XVII w.), kiedy to wojska szwedzkie obozowały w Słupcy.
W roku 2011 grodzisko pierścieniowate wpisane zostało do rejestru zabytków.