Były Obóz
Obóz jeńców i internowanych w latach 1914-1918, 1919-1924.
Na przełomie 1914/1915 r. (po wybuchu I wojny światowej) w pasie przygranicznym między Strzałkowem a Słupcą, niemieccy okupanci zbudowali potężny obóz jeniecki. Zajmował powierzchnię ok. 78 ha. W czasie I wojny światowej przebywało w nim około 25 tysięcy jeńców rosyjskich i około 6 tysięcy angielskich i francuskich. W 1918r. przystąpiono do jego likwidacji. Na krótko stał się miejscem koncentracji III Batalionu 29 Pułku Strzelców Kaniowskich. Rozpoczęcie działań wojennych na froncie wschodnim (1918-1919), spowodowało, iż obóz po modernizacji, w maju 1919 r. zaczął przyjmować jeńców i internowanych z frontu wojny polsko-bolszewickiej a także wojny z Ukrainą o Galicję Wschodnią (około 3.500 osób). Obóz wkrótce stał się obozem jeńców nr 1- głównie dla jeńców bolszewickich. W latach 1921-1924 zmienił swój status stając się miejscem pobytu internowanych i uchodźców, głównie żołnierzy Ukraińskiej Armii Ludowej i oddziałów gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza oraz różnych formacji ukraińskich. Wraz z żołnierzami w obozie przebywała ludność cywilna (6.500 osób). Zamknięcie obozu nastąpiło 31 VIII 1924 r. Część baraków i budynków obozowych (w tym przygraniczne, z których do dnia dzisiejszego ocalał jeden) nadal zamieszkiwana była przez grupę byłych internowanych Ukraińców. Związali oni swe dalsze losy ze Słupcą i okolicznymi miejscowościami.