Miejska Trasa Turystyczna

Urząd Miasta w Słupcy informuje, że zaczął realizować projekt stworzenia Miejskiej Trasy Turystycznej. Projekt obejmuje wybranie i opisanie najatrakcyjniejszych punktów turystycznych w mieście oraz utworzenie multimedialnych wideoprezentacji obiektów. Mamy nadzieję, że przyczyni się to pozytywnie do promocji miasta wśród turystów,a mieszkańcom przybliży czasem nieznane fakty związane z naszym Miastem.

Poniżej prezentujemy wybrane przez nas punkty wraz z opisami, natomiast użytkowników naszego miejskiego portalu serdecznie zapraszamy do zgłaszania swoich uwag i propozycji zmian, zarówno wybranych przez nas punktów, jak i ich opisów. Swoje sugestie możesz przesłać na adres: promocja2@miasto.slupca.pl

Nasza propozycja trasy:

Lp.	Nazwa punktu	Charakterystyka
	Były obóz	Na przełomie 1914/1915 roku w pasie przygranicznym niemieccy okupanci zbudowali obóz dla jeńców I wojny światowej. W roku 1918 przetrzymywano w nim również konspiratorów z Polskiej Organizacji Wojskowej regionu słupeckiego. Po zakończeniu I wojny światowej obóz był miejscem koncentracji III batalionu 29 Pułku Strzelców Kaniowskich. W okresie wojny polsko – bolszewickiej jeńcami obozu byli żołnierze Armii Czerwonej, a po podpisaniu pokoju w Rydze – internowani byli Rosjanie i Ukraińcy z Ukraińskiej Armii Ludowej (był to największy obóz w Polsce w okresie wojny polsko – bolszewickiej).
	Cmentarz Jeniecki z lat 1914 - 1921	Na obozowym cmentarzu pochowano ponad 8 tysięcy jeńców z dwóch wojen, różnego wyznania, o czym może świadczyć zachowana jedynie na zdjęciach brama cmentarna z symbolami prawosławia, katolicyzmu, islamu oraz judaizmu.
	Kościół p.w. Bł. Michała Kozala; Park im. Jana Pawła II	Katolicka świątynia erygowana 26 września 1996r. Najnowszy ze słupeckich kościołów. Przy parafii tworzony jest obecnie park im. Jana Pawła II
	Starostwo Powiatowe	Niegdysiejsza komora celna utworzona jeszcze w czasie zaborów. W listopadzie 1918 roku zajęli ją na swą siedzibę POW-iacy. Obecnie gmach Starostwa Powiatowego.
	Ulica Poznańska dom dra Bronisława Gutowskiego	Dawny dom doktora Bronisława Gutowskiego(?- 22 lipca 1915) – lekarz powiatowy, pierwszy prezes słupeckiej Straży Ogniowej. Obecnie miejscowy oddział banku PKO BP
	Ulica Bóźnicza - synagoga	Synagoga, wzniesiona w 2.połowie XIX. Orientowana, na planie prostokąta, z płytkimi ryzalitami elewacji południowej i północnej, z dwukondygnacyjną dobudówką przy narożniku południowo-zachodnim. W budynkach mieściła się m.in. mykwa - łaźnia rytualna. Obecnie własność Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu – opuszczona.
	Ulica Elektrowniana – budynek dawnej elektrowni	Miejska Elektrownia – własność gminy miejskiej. Jej budowę rozpoczęli Niemcy podczas I wojny światowej, dokończyło ją miasto. Turbina mieściła się w niskim budynku u zbiegu ulic Sienkiewicza i Mickiewicza, obok, od strony ulicy Elektrownianej stał drugi budynek zespolony z pierwszym niewielkim łącznikiem. W 1918 roku mieściły się tam: magistrat, szkoła podstawowa oraz łaźnia. Kiedy szkoła otrzymała nową siedzibę na Placu Szkolnym w budynku elektrowni pozostał magistrat i łaźnia. Słupecka elektrownia jako jedyna w powiecie zaczęła dostarczać (w 1929 roku) prąd do uruchomienia silników elektrycznych. W 1934 roku wyprodukowano tam łącznie 67 878 kWh prądu, z którego korzystało 545 odbiorców. Podczas wojny 60% wartości elektrowni uległo znacznym zniszczeniom – pod koniec 1947 roku na przeprowadzenie koniecznego remontu urządzeń miasto zaciągnęło pożyczkę z Polskiego Banku Komunalnego w Łodzi. W 1948 samorządową elektrownię upaństwowiono, a w początkach lat pięćdziesiątych uległa ona likwidacji. Obecnie w przebudowanym budynku byłej elektrowni mieści się Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna.
	Kościół św. Leonarda, łaskami słynący Krzyż	Kościół p.w. św. Leonarda – drewniany, kryty gontem, w XIV wieku wzmiankowany jako szpitalny. Wielokrotnie restaurowany, w XVI stuleciu zyskał swój dzisiejszy kształt. Znajdują się tam między innymi: gotycki obraz z 1460 roku przedstawiający św. Leonarda, kamienna kropielnica z 1521 r., w bocznym ołtarzu krucyfiks z 1500 roku, uznawany za cudowny, na wieży kościoła znajduje się chorągiewka z datą: 1732.
	Plac Parysa – tablica pamiątkowa	Tadeusz Parys (25.03.1887-1940) Burmistrz Słupcy w latach 1924-27. Rada Miejska w uznaniu zasług położonych przez Parysa nad podniesieniem estetycznego wyglądu miasta nazwała 5 czerwca 1930 plac jego nazwiskiem. Zginął w Katyniu
	Ulica Marcina ze Słupcy – tablica pamiątkowa	Marcin ze Słupcy był synem Olbrachta (Alberta), mieszczanina ze Słupcy. Żył w pierwszej połowie XV w. Ojciec dbał o jego wykształcenie i po ukończeniu nauk przygotowujących w 1436 r. zapisał go na Uniwersytet Jagielloński. W 1437 r. uzyskał stopień bakałarza, a w 1441 tytuł magistra. Po ukończeniu studiów opuścił Kraków, powrócił do Słupcy, a w latach 1446-47 wykładał o poetach rzymskich słupeckiej młodzieży, między innymi Janowi ze Słupcy, późniejszemu kanonikowi katedry gnieźnieńskiej, dla którego był stryjem. Wykłady te odbywały się w szkole mieszczącej się przy kościele św. Wawrzyńca. W 1447 r. wyjechał do Poznania, gdzie został rektorem szkoły katedralnej. W 1456 r. został powołany ponownie na Uniwersytet Krakowski i wykładał Owidiusza. Zachował się po nim trzy utwory wierszem pisane: "Epitafium na cześć Wincentego z Szamotuł", "Epitafium na cześć Andrzeja Łaskarza", sekwencja o swoim imienniku św. Marcinie w dziesięciu zwrotkach rymowanych
	Rynek – kamienice, pomnik Wolności	Pomnik Wolności na słupeckim Rynku został postawiony w 1926 roku dla upamiętnienia Słupczan, którzy w latach 1914 – 1920 złożyli Ojczyźnie największą ofiarę: swoje życie. W 1940 roku Niemcy pomnik rozebrali. Na jego miejscu założono klomb i trawnik. Po wojnie na Placu Wolności stanął znowu pomnik różniący się nieco od poprzedniego: w dolnej jego części umieszczono płaskorzeźby przedstawiające sceny bitewne autorstwa Adolfa Zdziarskiego, na szczycie umieszczona została czerwona gwiazda, a u stóp pomnika mogiły poległych w obronie Miasta żołnierzy Armii Czerwonej. W lutym 1997 roku ekshumowane zwłoki żołnierzy odwieziono na cmentarz wojskowy w Kole, a 11 listopada, odsłonięto i poświęcono odbudowany staraniem Słupczan Pomnik Wolności. Wokół rynku, staromiejskie Xix wieczne kamienice. W jednej z nich w roku 1935 mieściła się apteka.
	Ulica Warszawska – dom Gieryna (apteka k. kościoła)	Jeden ze starszych budynków w mieście. Marian Gieryn postawił ten dom w roku 1921 i prowadził w nim sklep żelazny. Charakterystycznym elementem budynku była duża, unikatowa, pochodząca z 1928 roku, witryna wystawowa. Później (po wojnie) na wystawie zamiast artykułów żelaznych znalazły się... kapelusze - mieściła się tam pracownia damskich kapeluszy, a sklep zyskał nowy, potoczny, adres: słupczanki chodziły „do modystki”. Dziś mieści się tam apteka „Przy Kościele”.
	Kościół św. Wawrzyńca (dzwon, chrzcielnica, kropielnica, ołtarz, organy)	Pierwsze wzmianki o kościele pw. Św. Wawrzyńca pochodzą z 1296 roku. Zniszczony w czasie najazdu krzyżackiego w 1331 roku. Potężna bryła późnogotyckiej fary jest przykładem dwuetapowego przedsięwzięcia budowlanego, w którym jako pierwsze w 1 poł XIV w. powstało prezbiterium, a w początkach XV w. dobudowano potężny korpus nawowy. Fundatorem przebudowy i rozbudowy kościoła w połowie XVw. był biskup poznański Andrzej z Bnina. Z bogatego wyposażenia na uwagę zasługuje umieszczony na belce tęczowej krucyfiks (z ok.1420r.) i figura Matki Boskiej Bolesnej z tzw. Grupy Ukrzyżowania z ok.1420 r. kropielnica późnogotycka z herbem Poraj, organy
	Dawna Landratura	Na narożniku ulicy Warszawskiej i Kościuszki znajduje się dom, w którym w czasie I wojny światowej mieściła się siedziba Landratsamtu czyli urząd starościński.
	Ulica Kościuszki 4 –	Zajazd pocztowy w budynek wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku, początkowo pełniący funkcję zajazdu pocztowego, aktualnie prywatny budynek mieszkalny.
	Plac Szkolny szkoła podstawowa nr 1 LO	Jeden ze starszych budynków w Słupcy. Mieściła się tu dawna Szkoła Powszechna, która powstała w latach 1922 – 24, Budynek nie zmienił swojego przeznaczenia – dziś funkcjonują tu szkoły: Szkoła Podstawowa nr 1 i Liceum Ogólnokształcące.
	Pomnik księdza Franciszka Szczygłowskiego	Ksiądz prałat Franciszek Szczygłowski (04-07??10.1876-28.07.1941) Od 1920 r. związany z parafią św. Wawrzyńca, sprowadził salezjanów do opactwa pocysterskiego w Lądzie oraz (ustalić datę) siostry sercanki do Słupcy, które mieszkają to do dnia dzisiejszego. W 1921 zainicjował budowę gmachu dla szkoły podstawowej i licealnej. Twórca Polskiej Macierzy Szkolnej, założyciel średniej szkoły handlowej, przekształconej w 1939 w gimnazjum kupieckie. W maju 1923 roku otrzymał godność kanonika honorowego kolegiaty kaliskiej. 7 grudnia 1940 r. aresztowany i zabrany do wiezienia w Koninie, a stamtąd do Gniezna. Zmarł ( został zamordowany) w Gnieźnie. Po wojnie pochowany w Radomsku.
	Kino „Sokolnia”, Miejski Dom Kultury	W tym miejscu mieścił się lokal Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Z 3 czerwca 1925 roku pochodzi akt notarialny nabycia placu pod budowę sokolni. Inicjatorem utworzenia organizacji sokolej na terenie Słupcy był Józef Belechowicz. Organizacja nie ograniczała się tylko do zajęć sportowych i turystycznych. Towarzystwo posiadało własną orkiestrę dętą. Pierwsze kino, a raczej kinematograf wybudowany został w 1936 roku, zezwolenie na wyświetlanie filmów zostało wydane p. Wawrzyńcowi Kluczyńskiemu w lutym 1937. Przybytek nosił nazwę KINO „SŁOŃCE” i mieścił się w lokalu przy ulicy 11 Listopada. Grano w nim filmy nieme ilustrowane muzyką graną na żywo m.in. przez A.Szeluto. Po wojnie kino przeniesiono do budynku dawnej Sokolni i nazwano wdzięcznym imieniem Grażyna. W 2009 roku podczas uroczystego otwarcia odremontowanego budynku kina zmieniono jego nazwę na: KINO „SOKOLNIA” – upamiętniając tym samym słupeckich sokołów i sokolnię.
	Figura Św. Wawrzyńca	10 sierpnia 1927 poświęcono figurę św. Wawrzyńca, która stanęła przed budynkiem na zbiegu ulic Traugutta i Tysiąclecia. W1935 roku figurę przeniesiono na plac przed budynkiem przytułku miejskiego(obecnie budynek Ksiąg Wieczystych). 10 sierpnia 2010 roku figura wróciła na swoje miejsce a św. Wawrzyniec decyzją papieża Benedykta XVI został ogłoszony patronem miasta.
	Pomnik Bohaterów II wojny światowej	Pomnik Pamięci Narodowej Upamiętnia on tych, którzy wywalczyli niepodległość, a także tych, „którzy czynem i krwią serdeczną swe umiłowanie do ziemi ojczystej świadczyli.”
	jezioro słupeckie i kopiec szwedzki	Sztuczny zbiornik wodny, utworzony w roku 1954-1955 na miejscu torfowiska ze spiętrzenia wód rzeki Meszny o powierzchni 258 ha. Akwen jest bardzo popularny wśród wędkarzy. W przeszłości jezioro było miejscem organizacji zawodów motorowodnych. Od południa do jeziora przylegają obszary leśne i park miejski Słupcy. W wodach jeziora występują: leszcze, płocie, węgorze, karpie, okonie. Na jego wodach, na sztucznej wyspie wznoszą się pozostałości po starym, prasłowiańskim grodzisku, które wraz z groblą i osadą otwartą na brzegu jeziora tworzyło zespół osadniczy kultury łużyckiej z okresu halsztackiej wczesnej epoki żelaza (750-400r.p.n.e.). Ponoć kiedyś, podczas potopu szwedzkiego, obozowali tam Szwedzi – może stąd wzięła się nazwa, którą to miejsce określa się do dziś: „Szwedzki Kopiec”?
	cmentarz żydowski	W czasie II wojny światowej splądrowany przez Niemców. Dziś o jego istnieniu przypomina symboliczny pomnik utworzony z głazów i szczątków macew – żydowskich płyt nagrobnych. Pomnik ustawiono w 1996 roku z inicjatywy Słupeckiego Towarzystwa Społeczno – Kulturalnego. Szczątki ocalałych macew można też oglądać w lapidarium przy Muzeum Regionalnym.
	Cmentarz Prawosławny ul. Szeluty	To miejsce upamiętnia obelisk z prawosławnym krzyżem ustawiony staraniem Słupeckiego Towarzystwa Społeczno – Kulturalnego.
	dom A. Szeluto	W tym domu mieszkał i pracował Apolinary Szeluto wybitny kompozytor i pianista okresu Młodej Polski. Los związał Go ze Słupcą, do której przybył wraz z rodziną w 1933 r. Pełnił tu obowiązki notariusza. Starszy Pan, spacerujący z psem – takim pozostał w pamięci wielu słupczan. Nigdy nie wyrzekł się swojej pasji: MUZYKI i nie zaprzestał komponowania. Po śmierci w 1966 roku spoczął na słupeckim cmentarzu parafialnym.
24 a	Aleja katyńska
	cmentarz parafialny	Cmentarz św. Krzyża . Słupecki cmentarz parafialny - powstał prawdopodobnie około roku 1831, na co wskazuje data zachowana na cmentarnej kapliczce. Jest to miejsce spoczynku powstańców, żołnierzy i osób zasłużonych dla miasta. Warto zobaczyć nagrobek: Wojciecha Olsztyńskiego – powstaniec z 1863r, grób rodziny Kozickich- rodziców ST. Kozickiego dowódcy słupeckich POW-iaków z 1918r., Ludwika Lubeka referent powiatu słupeckiego, A. Szeluto – kompozytor Młodej Polski, Ali Mustafy – Michałowskiego- adwokat, Mateusza Melania- powstaniec z 1863r, Atanazego Karwowskiego – kapelan wojsk powstańczych z 1863r, Felicjana Trębaczkiewicza – inicjator strajku dzieci szkolnych 1905r., Bronisław Gutowski – założyciel i prezes OSP, Marian Jarecki – regionalista, January Józef Jasiński-kapelmistrz OSP.
	Park Miejski	Park Miejski założony został w 1867 roku. W ten sposób upamiętniono powstanie powiatu słupeckiego. W tym samym czasie po drugiej stronie ulicy wykopano stawek. Wespół z tym stawkiem, ze skwerem Szelity, ogródkiem jordanowskim i lasem komunalnym tworzy największy kompleks zieleni wokół miasta. Było to miejsce spotkań, zabaw, pikników, festynów, koncertów, choć nie tylko - miały tam też miejsce wydarzenia o wymiarze historycznym. I tak w roku 1907 w czasie strajku szkolnego, młodzież przeszła spod gmachu szkoły podstawowej przy ulicy Warszawskiej do wschodnich granic miasta topiąc po drodze w parkowym stawku dwugłowego, carskiego, orła – symbol rusyfikacji. W 1912 roku przejeżdżający konno ulicą Warszawską podjechał do krzyża stojącego nad stawkiem i zdjął koronę z głowy Jezusa, a następnie wrzucił ją do wody. Incydent ów zauważył mieszkaniec Słupcy p. Gieryn, który po oddaleniu się żołnierza wyłowił ową koronę i przechował ją do 22 stycznia 1916 roku, kiedy to w rocznicę powstania styczniowego odbyła się manifestacja patriotyczno – religijna mieszkańców Słupcy, której centralnym momentem była koronacja Chrystusa odzyskaną koroną. Podjęto starania, aby wpisać słupecki Park Miejski do rejestru zabytków.
	Skwer Szeluto i pomnik	Pomnik ku czci Apolinarego Szeluto postawiono w setną rocznicę Jego urodzin (23 lipca 1984 roku). Na domu, w którym mieszkał wmurowano tablicę pamiątkową, skwer leżący nieopodal nazwano Jego imieniem, tam stanął też pomnik – fortepian, Jemu poświęcony.
	Muzeum Regionalne	Muzeum Regionalne mieści się w zabytkowej willi z 1920 roku. Inicjatywę utworzenia placówki gromadzącej materialne pamiątki z przeszłości podejmowano trzykrotnie, wreszcie w 1975 roku udało się to słupeckiemu regionaliście - Wojciechowi Sypniewskiemu. Są tam zgromadzone zbiory archeologiczne, etnograficzne oraz historyczne ilustrujące historię i kulturę miasta, bogatą przeszłość Ziemi Słupeckiej oraz losy mieszkańców tych terenów na przestrzeni wieków.