Roman Grzeszczak
Roman Grzeszczak - ur. 27 lipca 1903 r. w Kowalewie, zm. 16 grudnia 1992 r.w Słupcy.
Słupca zawdzięcza mu zarówno swój szpital, jak i odtworzenie zniszczonego przez Niemców Pomnika Wolności.
Dyplom doktora nauk lekarskich otrzymał 30 czerwca 1930 roku. Praktykował u doktora Lidmanowskiego. Służbę Wojskową odbył w 1930 roku najpierw w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie, którą ukończył w stopniu plutonowego, podchorążego. Następnie służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w 27 batalionie „Snów" , gdzie pełnił funkcje lekarza batalionu. W przededniu wybuchu wojny, już w lipcu 1939 r., został powołany do wojska – do 15 pułku ułanów poznańskich, gdzie pełnił funkcje dowódcy plutonu sanitarnego.
W kampanii wrześniowej przeszedł cały szlak bojowy pułku od bitwy nad Bzurą, przez Puszczę Kampinoską do Warszawy. W trakcie tych walk dwukrotnie opatrywał dowódcę Wielkopolskiej Brygady Kawalerii generała Romana Abrahama. W okresie okupacji został wywieziony z rodziną do Bochni i mieszkał w miejscowości Kłaj w pobliżu Puszczy Niepołomickiej, gdzie leczył i działał w ruchu oporu jako lekarz Batalionów Chłopskich. Po 1945 roku powrócił do domu. Pracował w Golinie, Skulsku i w Słupcy, gdzie był kierownikiem Ośrodka Zdrowia, a następnie Wydziału Zdrowia PPRN. Ożenił się z Aliną Jędrzejewską i miał dzieci: Janinę, Andrzeja i Barbarę.
W latach 1947 - 1976 pracował w zorganizowanej poradni przeciwgruźlicznej, w komisji poborowej, w komisji kwalifikacyjnej w Słupcy, Kleczewie i Ślesinie. W 1959 roku złożył egzamin specjalistyczny w zakresie pulmologii i zaczął myśleć o budowie szpitala w Słupcy, co po wielu trudach udało mu się zrealizować. W 1957 roku powstał Komitet Budowy Szpitala, którego został przewodniczącym. Uroczyste otwarcie szpitala nastąpiło 1 października 1966 roku.
W latach 1965-1970 doktor Grzeszczak został dyrektorem szpitala i jednocześnie ordynatorem oddziału chorób płucnych. Był też radnym PPRN, a także przewodniczącym Koła Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Kierował Komitetem Przeciwalkoholowym i był aktywnym członkiem ZBOWiD-u. Posiadał wiele odznaczeń, m. in. medal za obronę Warszawy, Krzyż Walecznych, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności oraz Krzyż Kawalerski OOP.
Słupca zawdzięcza mu zarówno swój szpital, jak i odtworzenie zniszczonego przez Niemców Pomnika Wolności.
Dyplom doktora nauk lekarskich otrzymał 30 czerwca 1930 roku. Praktykował u doktora Lidmanowskiego. Służbę Wojskową odbył w 1930 roku najpierw w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie, którą ukończył w stopniu plutonowego, podchorążego. Następnie służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w 27 batalionie „Snów" , gdzie pełnił funkcje lekarza batalionu. W przededniu wybuchu wojny, już w lipcu 1939 r., został powołany do wojska – do 15 pułku ułanów poznańskich, gdzie pełnił funkcje dowódcy plutonu sanitarnego.
W kampanii wrześniowej przeszedł cały szlak bojowy pułku od bitwy nad Bzurą, przez Puszczę Kampinoską do Warszawy. W trakcie tych walk dwukrotnie opatrywał dowódcę Wielkopolskiej Brygady Kawalerii generała Romana Abrahama. W okresie okupacji został wywieziony z rodziną do Bochni i mieszkał w miejscowości Kłaj w pobliżu Puszczy Niepołomickiej, gdzie leczył i działał w ruchu oporu jako lekarz Batalionów Chłopskich. Po 1945 roku powrócił do domu. Pracował w Golinie, Skulsku i w Słupcy, gdzie był kierownikiem Ośrodka Zdrowia, a następnie Wydziału Zdrowia PPRN. Ożenił się z Aliną Jędrzejewską i miał dzieci: Janinę, Andrzeja i Barbarę.
W latach 1947 - 1976 pracował w zorganizowanej poradni przeciwgruźlicznej, w komisji poborowej, w komisji kwalifikacyjnej w Słupcy, Kleczewie i Ślesinie. W 1959 roku złożył egzamin specjalistyczny w zakresie pulmologii i zaczął myśleć o budowie szpitala w Słupcy, co po wielu trudach udało mu się zrealizować. W 1957 roku powstał Komitet Budowy Szpitala, którego został przewodniczącym. Uroczyste otwarcie szpitala nastąpiło 1 października 1966 roku.
W latach 1965-1970 doktor Grzeszczak został dyrektorem szpitala i jednocześnie ordynatorem oddziału chorób płucnych. Był też radnym PPRN, a także przewodniczącym Koła Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Kierował Komitetem Przeciwalkoholowym i był aktywnym członkiem ZBOWiD-u. Posiadał wiele odznaczeń, m. in. medal za obronę Warszawy, Krzyż Walecznych, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności oraz Krzyż Kawalerski OOP.
.png)
.png)
