Cmentarz żydowski (kirkut) w lapidarium
Z chwilą powstania gminy żydowskiej w latach 1885-1886 ważnym miejsce dla funkcjonowania tej społeczności zamieszkującej Słupcę był cmentarz, popularnie zwany kirkutem położony na tzw. błoniach za miastem. Został całkowicie zniszczony przez okupanta niemieckiego latem 1942 r.
Płyty nagrobne okupanci wykorzystali także do budowy umocnień, przejazdów, przepustów wodnych. Posadzone wtedy drzewa szumią do dnia dzisiejszego nad prochami spoczywających tam mieszkańców miasta wyznania judaistycznego, których chowano tutaj do 17 lipca 1940 r. Wtedy to wszystkich słupeckich Żydów wywieziono do getta przejściowego w Rzgowie, Świątnikach i Zastrużu, dalej transportami m.in. do Izbicy n. Wieprzem, Józefowa. Zamordowani w obozach zagłady, gettach i innych miejscach kaźni. Z ponad tysięcznej społeczności Holocaust przeżyło kilkanaście osób.
Symboliczny kurhan i tablica – zamontowana z inicjatywy Słupeckiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego w 1996 r. upamiętnia to miejsce dzisiaj. Kilkanaście odnalezionych fragmentów macew pochodzących z tego cmentarza – znajduje się w lapidarium przy Muzeum Regionalnym w Słupcy. Te kamienne płyty nagrobne mówią o konkretnych osobach, które zostały pochowane w tym miejscu. Są też autentycznym świadectwem blisko 100-letniej historii Żydów słupeckich.
